Lübnanlı yazar Mikhaïl Naimy’nin (1889-1988) Mirdad adlı kitabı ilk kez 1948’de yayınlandı. Yazar, Khalil Gibran (1883-1931, “Ermiş”) ile arkadaştı ve onunla birlikte Arap edebiyatını tanıtmak ve modernize etmek için Pen Society’yi kurdu. Mirdad kitabı okurunu basit, net bir dil ile ikna eder ve ilişkiler, sevgi, ego, hizmet, dua ve mantık ve inanç arasındaki ilişki dahil olmak üzere yaşamın birçok alanı hakkında değerli bilgiler içerir.
Esasen, bu eser net ve akılda kalıcı dili sayesinde çok az yorum gerektiriyor. Yine de, birçok kutsal kitabı, efsaneyi ve masalı anlamak için kullanılan “klasik” Gnostik anahtarı uygulamak bu eserde de yararlı olabilir. Anahtarı kısaca şöyle ifade edebiliriz: Kitapta tüm eylemde bulunan kişiler, kendi varlıklarımızın yönleri olarak görülebilir. Shamadam (“kukla Adam”, kukla insan) “insan sistemi”nin hükümdarı olarak yerinden vazgeçmek istemeyen egodur. Mirdad, ciddi arayıcının zamanın belirli bir noktasında farkına vardığı ölümsüz ruhu temsil eder ve yaşamın idaresini gittikçe daha fazla ele alırken egonun hükmü azalır. Yoldaşlar, büyüyen ruhun dürtülerini alan ve onu daha iyi anlamayı, ona güvenmeyi ve ona yer vermeyi ve dürtülerine tepki vermeyi öğrenmesi gereken kişiliğin farklı yönlerini temsil ederler.
Mirdad’ın Kitabı, manevi yolun temel yönlerini gösterirken tüm yaşamın bağlantılılığı içinde yankılanıyor – bu, kuantum felsefesinin modern bilgisine uyuyor. Kişinin kendi eylemleri ve düşünce sorumluluğu tavizsiz işleniyor. Tüm zayıflıklarımıza ve yetersizliklerimize rağmen, yalnızca Tanrı’nın kıvılcımının taşıyıcısı olmak değil, aynı zamanda yakın gelecekte Tanrı’nın bu kıvılcımı için tek kurtuluş şansı olmamız muazzam bir teşvik değil mi bizim için?
Yükseğe koyun yol gösterici levhanızı ve çağırmayın insanları onu görsünler diye. Işığa ihtiyacı olanlar, davetiye beklemezler ışığa koşmak için…”
Yazar: Mikhail Naimy